یاسر احمدی بنی | کارشناس اندیشکده دیپلماسی اقتصادی: سیاستهای کلی توسعه دریا محور که از سوی رهبر معظم انقلاب ابلاغ شده است؛ حاصل تدبیری چند ده ساله، آینده نگرانه و خردمندانه است که سال ها از آن می گذرد.

علم آزاد بستر و ساز وکاری است که علم یا دستاوردهای علمی ازابتدا تا انتها ب هصورت شفاف مدیریت شوند و در دسترس همه اقشار جامعهقرار گیرند. این مفهوم مولفه بسیاری از داده پژوهشی آزاد، ارتباطات علمیآزاد، و دسترسی آزاد را پوشش م یدهد و با توجه به اهمیت آن، کشورهای متعددی بر اساس ظرفی تهای خود سیاس تهایی را اتخاذ کرد هاند تا بستری مناسب برای آزاد بودن علم فراهم شود. از این رو، هدف اینپژوهش ارایه الگویی برای سیاس تهای تسهیلگر علم آزاد در ایران است که با رویکردی کیفی و بر اساس گرو ه های کانونی متشکل از پژوهشگرانو متخصصان مرتبط با علم آزاد انجام شد. یافت ه ها نشان داد که با توجه به شرایط و زیست بوم کشور شایسته است سیاس تهای تسهیلگر علم آزاد حول پنج مقوله اصلی شناسایی ماهیت علم، رفع موانع، تفکیک حیطه)مولف ه(های علم آزاد، انگیز هبخشی، و تفکیک سطوح اجرای علم آزاد تدوین شوند. سپس، الگوی پیشنهادی این سیاس تها بر پایه مدل تحلیلی استپ)وی(با توجه به شش ساحت محیطی، فناوری، اجتماعی)فرهنگی(، اقتصادی، سیاسی)حقوقی(، و ارزش به همراه توصی ه های سیاستی ارایه شد. توجه به همگان یشدن علم و برقراری تسهیلاتی که بتواند در تمامی چرخه علم بستر شفافیت و آزاد بودن را تامین کند، بسیار اهمیت دارد و شایسته است این مهم در سیاس تهای علم، فناوری، و نوآوری منعکس شود تا بتواند زیس تبوم علم، فناوری، و نوآوری در ایران را ب هدرستی هدایت نماید.

زمینه و هدف بارداری برنام هریز ینشده در سال اول پس از زایمان در مادران پرخطر و نوجوان، م یتواند مر گ ومیر و عوارض ب یشماری به دنبال داشته باشد. بنابراین در این دوران، استفاده از رو شهای مطمئن پیشگیری از بارداری ضروری است. هدف از این مطالعه، بررسی استراتژ یهای بهبو ددهنده استفاده از رو شهای پیشگیری از بارداری در دوران پس از زایمان است. روش بررسی این مطالعه کیفی، به روش گروه اسمی، در سال 2019 و در یک ژورنال کلاب )جلسه آموزشی( و با حضور اساتید و دانشجویان حوزه مامایی و سلامت باروری انجام شد. روش گروه اسمی شامل 5 مرحله است: ثبت راهکارهای پیشنهادی طی 5 دقیقه سکوت، طرح و روش نسازی تمام اید هها، اولوی تبندی 5 مورد از مه مترین آ نها توسط هر فرد، شمردن آرا و درنهایت انتخاب 5 اولویت اول. یافت هها براساس 5 اولویت منتخب اول، شامل آموزش، مشاوره، ارائه رو شهای پیشگیری، تعدیل و بازنگری سیاس تهای جمعیتی و شناخت صحیح گروه آسی بپذیر، نتایج در 3 گروه طبق هبندی شدند: آموزش و مشاوره مبتنی بر شواهد درباره رو شهای پیشگیری از بارداری مناسب و چگونگی استفاده از آ نها در گروه آسی بپذیر در دورا نهای بارداری، پس از زایمان و ویزی تهای کودک؛ ارائه این رو شها به گروه پرخطر ب هصورت رایگان، به سهولت و آگاهانه در مراکز بهداشت و تعدیل سیاس تهای فرزندآوری در افراد دارای شرایط باروری. نتیج هگیری براساس نظرات کارشناسان، استراتژ یهای مناسبی مانند آموزش، مشاوره، ارائه رو شها و نیز تعدیل سیاس تهای جمعیتی وجود دارند که م یتوان ب هوسیله آ نها بارداری را در زنانی که ب هطور موقت و در بره های از زندگی خود از حاملگی آسیب م یبینند، به تأخیر انداخت.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

با توجه به جایگاه مفهوم سترگ عدالت، به عنوان یکی از مهم ترین و بنیادی ترین غایات و اهداف کلیه نظام های سیاسی و حقوقی و نظر به تأثیرپذیری عمیق فلاسفه سیاسی مسلمان از فیلسوفان یونانی، این نوشتار با روش توصیفی-تحلیل اِسنادی و نگرشی تطبیقی، پرسش خود را پیرامون معانی گسترده و نظریات دو فیلسوف شهیر یونان؛ یعنی افلاطون و ارسطو قرار داده و آن ها را به نقد می کشد. فرضیه مقاله حاضر آن است که در اندیشه افلاطون، عدالت در اصل ویژگی نفس فردی است که در جامعه انعکاس می یابد و هرکس باید به کار ویژه خویش مشغول باشد و از آن سرپیچی نکند. حکومت نیز شایسته خردمندان و حکیمان است و اما ارسطو، عدالت را اعطای حق به سزاوار آن می داند و آن را فضیلتی می داند که به موجب آن باید به هرکسی آنچه را که حق و استحقاق اوست داد. فضیلت هر چیز در حد وسط است و این حد نیز حدی طبیعی است و طبیعت، خود نابرابر تلقی می شود و عدالت دنباله همین نابرابری ها است. ارسطو به جای آن که مانند افلاطون از عدل تعریف کلى ارائه دهد، مى کوشد تا با دقت علمی بیشتری انواع آن را برشمارد و این ناشى از روش تجربى و استقرایی وى و پرهیز از کلى نگرى است.

از دیرباز موضوع چالش برانگیز تقابل هجاء و به ویژه هجاء سیاسى فاحش با ارزش های دینى و اخلاقى ، مورد توجه فقها از یک سو، و از سوى دیگر مورد توجه شاعران پایبند به اصول اخلاقی و دینی بوده است. بر این اساس گمان نمی رفت که این گونه از هجاء که معمولاً همراه دشنام گویی و مبالغه در بیان زشتی ها است به شعر شاعرانی که خود را پیرو اهل بیت علیهم السلام می دانند راه پیدا کند. ولی برخلاف این پندار در شعر سیاسی شیعی قصیده های متعددی یافت می شود که آشکارا این گونه از هجاء در آنها به کار گرفته شده است. این مقاله بر آن است تا با استفاده از روش وصفی-تحلیلی و با تمرکز بر قصیده دالیّه سید حیدر حلی (1246 – 1304ه) که ازجمله حولیات حسینیّه مشهور او به شمار می آید به بررسی و نقد آنچه که ممکن است استفاده ازاین گونه از هجاء را در نظر شاعر جایز جلوه داده باشد بپردازد. در این راستا پس از بررسی اصل جواز استفاده از هجاء بر اساس معیارهاى اسلامى ، اِشکال وارد بر هجاء در این قصیده و توجیهات محتمل براى آن مورد تحلیل و بررسى قرار می گیرد. نتیجه این پژوهش گویای آن است که اگرچه با تمسک به برخی از اسلوب های توصیفی قرآن کریم در کنار تمسک به برخی از اسلوب های بلاغی می توان راه گریزی برای توجیه به کارگیری این گونه از هجاء ارائه کرد، ولی با توجه به دوراز ذهن بودن این توجیهات نزد مخاطبان عام تمسّک به آنها خالی از تکلّف نخواهد بود، به همین دلیل اگرچه شاعر در این قصیده آشکارا هجاء سیاسى فاحش را به کار گرفته است اما در دیگر سال سروده های حسینی اش سعی کرده از آن دوری گزیند و به جای آن شیوه های دیگری از هجاء را به کار گیرد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در مطالعات صفوى روابط سیاسی و دیپلماتیک بین شاه اسماعیل و بایزید دوم، که در یک محیط نسبتاً صلح آمیز در جریان بود، ظاهراً تحت الشعاع جنگ های بعدى قرار گرفته است. به طور کلی، مطالعات صفوى بر دوره ای که با جنگ های ناشی از روى کار آمدن سلیم شروع می شد، متمرکز شده است. شاید مهم ترین دلیل آن نبود منابعی باشد که در آنها به چنین نکاتی اشاره شده است. با این حال، اسناد عثمانى نشان می دهند که هر دو طرف قبل از دوره ی جنگ های طولانى ، روابط دیپلماتیک سطح بالایی داشته اند. هدف اصلى این مقاله بررسی یک دوره ی مسالمت آمیز از روابط دولت های صفویه و عثمانی بر اساس منابع و اسناد آرشیو عثمانی است. در واقع قبل از جلوس سلیم اول، دولت عثمانى با صفویه رابطه ی خوبى داشت و هر دو طرف به طور مداوم به همدیگر سفیر و هدیه می فرستادند. بر اساس منابع عثمانى و هدیه هایی که بایزید دوم به شیخ اسماعیل اردبیلى می فرستاد، ما نگاه عثمانی به پادشاه ایران و قبول وی به عنوان یک رهبر فرقه ی مذهبی را بررسی خواهیم کرد. علاوه بر این، چگونگی رفت وآمد سفیران هر دو طرف و استفاده از آن براى ابراز قدرت نمایی را توضیح خواهیم داد.